Rośliny doniczkowe

Róża jerychońska – botaniczna ciekawostka. Jak uprawiać różę jerychońską w domu

 

Różami jerychońskimi nazywana jest grupa roślin pustynnych, które w niekorzystnych warunkach zasychają, aby po pewnym czasie ożyć i z powrotem zazielenić się (stąd potoczna nazwa – zmartwychwstanka). Poszczególne gatunki są bardzo łatwe w uprawie i można dekorować nimi pomieszczenia. Te botaniczne „cuda” mogą być interesującym prezentem, szczególnie dla dzieci.
Róże jerychońskie w procesie ewolucji zostały przystosowane do życia w różnych, nawet ekstremalnych warunkach. Gdy zabraknie im wody, składników pokarmowych lub jest za gorąco – rośliny zasychają. Wiatr przenosi suche rozety i gdy nowe miejsce okaże się wystarczająco przyjazne, róże krzewią się na nowo. Ich zdolności regeneracyjne i szybkość odrastania wzbudzają podziw botaników. Do popularniejszych gatunków można zaliczyć widliczkę łuskowatą i anastatikę rezurekcyjną.

Jak uprawiać różę jerychońską w domu

Różę jerychońską najlepiej ustawić w miejscu jasnym i dobrze oświetlonym, ale wolnym od bezpośredniego działania promieni słonecznych. Roślina nie potrzebuje podłoża do wzrostu. Pozornie martwą, wysuszoną różę jerychońską należy umieścić w płaskim pojemniku wypełnionym wodą (im cieplejsza woda, tym szybszy będzie proces rozwijania). Zwykle roślina odżywa w ciągu 1–2 dni i po tym czasie ma już w pełni wykształconą, zieloną rozetę liści. Roślinę można utrzymywać w ten sposób przez kilka dni (do tygodnia), później natomiast należy ją z powrotem przesuszyć. Uprawę można powtarzać wielokrotnie, warto jednakże pamiętać, że roślina dla prawidłowej wegetacji powinna przejść 2–3-tygodniowy okres suszy. W czasie uprawy róża jerychońska nie wymaga nawożenia ani innych zabiegów pielęgnacyjnych.

 

 

 Aturi – tańcząca roślina. Jak uprawiać aturi w mieszkaniu

 

Aturi – tańcząca roślina (łac. Codariocalyx motorius) należy do rodziny bobowatych (Fabaceae) i w warunkach naturalnych rośnie w Azji (głównie w Indiach), gdzie może osiągać nawet 1–2 m wysokości. W medycynie ludowej aturi wykorzystuje się jako lek na kaszel oraz astmę (korzenie) lub środek przydatny przy opatrywaniu ran (liście). W uprawie pokojowej tańcząca roślina osiąga niewielkie rozmiary i pełni raczej dekoracyjną funkcję - jako botaniczna ciekawostka.

Wymagania uprawowe aturi

Aturi lubi stanowiska jasne (o rozproszonym świetle) lub lekko zacienione. Nie należy więc jej ustawiać w miejscu bezpośrednio nasłonecznionym. Jest rośliną ciepłolubną i preferuje temperaturę powyżej 20 st. C (przy 26–30 st. C może poruszać liśćmi). Roślina nie ma dużych wymagań względem jakości i zasobności gleby (ziemię ogrodową wystarczy wymieszać z piaskiem). Wbrew pozorom roślina-telegraf nie jest trudna w uprawie.

Uprawa aturi w mieszkaniu

Aturi jest rzadko spotykana w Polsce i z reguły trudno ją kupić w sklepach ogrodniczych. Najłatwiej można nabyć nasiona w sklepie internetowym. Należy je namoczyć przez dobę w wodzie, a później wysiać do wilgotnego, torfowego podłoża. Skrzynie z nasionami powinno się umieścić w ciepłym pomieszczeniu. Po pewnym czasie młode sadzonki można przesadzić, pamiętając o tym, że roślina nie lubi dużych pojemników. Z zabiegów pielęgnacyjnych najważniejsze jest regularne podlewanie (podłoże w doniczce powinno być stale lekko wilgotne, gdyż aturi źle reaguje na przesuszenie korzeni). Co kilka tygodni (od wiosny do jesieni) roślinę można dokarmiać nawozami wieloskładnikowymi. Dawki nawozu powinny być dużo mniejsze od tych zalecanych przez producenta.