Storczyk Phalaenopsis – co zrobić gdy storczyk przekwitnie

 

Phalaenopsis to najpopularniejszy gatunek storczyka uprawiany w naszych mieszkaniach. Podpowiadamy co zrobić, gdy Phalaenopsis przekwitnie. Storczyk Phalaenopsis po przekwitnięciu.

Pęd kwiatowy, czyli łodygę, na której rosły kwiaty storczyka Phalaenopsis, po przekwitnięciu można pozostawić na roślinie. W tym przypadku albo ten pęd sam uschnie (po zaschnięciu należy go koniecznie wyciąć, bo nie stanowi ozdoby rośliny), albo będzie się sukcesywnie wydłużał, wydając na końcu kolejne kwiaty.
Pęd kwiatostanowy storczyka można też przyciąć bezpośrednio po przekwitnięciu – zazwyczaj (ale niekoniecznie) nad trzecim węzłem. W tym przypadku jest szansa, że wypuści z niższego węzła nowy pęd kwiatowy, albo keiki (młodą roślinę).
Po przekwitnięciu storczyk potrzebuje pewnego okresu na zregenerowanie sił po dużym wysiłku, jakim jest kwitnienie. Najlepiej przetrzymywać wtedy Phalaenopsis w ciepłym i jasnym (ale nie na pełnym słońcu) miejscu i podlewać przegotowaną i odstaną wodą po wyschnięciu podłoża w doniczce oraz zasilać nawozem do storczyków. Trzeba też zadbać o podwyższenie wilgotności powietrza wokół storczyka. Po kilku miesiącach powinny pojawić się nowe pędy kwiatowe.

Skalnica ‘Peter Pan’

Opis:

Skalnica ‘Peter Pan’ to zimozielona bylina tworząca niskie, zwarte poduszki wysokości 10 cm, złożone z niedużych (około 4 cm średnicy) rozetek. Liście tej odmiany skalnicy są intensywnie zielone, powcinane.
Skalnica ‘Peter Pan’ kwitnie w maju i czerwcu. Duże (do 1,5 cm), karminowoczerwone kwiaty są osadzone po kilka na krótkich pędach, znajdują się tuż ponad liśćmi (tym odmiana ‘Peter Pan’ różni się od innych odmian skalnicy).
Skalnica ‘Peter Pan’ najlepiej rośnie na stanowisku półcienistym, stanowisko słoneczne znosi pod warunkiem, że gleba jest żyźniejsza i stale, umiarkowanie wilgotna. Gleba powinna być próchniczna i żyzna.
Skalnica ‘Peter Pan’ to doskonała roślina na skalniaki i obwódki. Polecana także do wypełniania wolnych przestrzeni w murkach oporowych oraz do sadzenia na obrzeżach zbiorników wodnych. Najlepiej sądzić ją w grupach po kilka egzemplarzy. Znakomicie nadaje się do małych ogrodów.

Aster krzaczasty

Opis:

Aster krzaczasty jest byliną z rodziny astrowatych Asteraceae. Pochodzi z Ameryki Północnej, charakteryzuje się zwartym, kulistym pokrojem, ma nagie pędy i wąskie, lancetowate liście. Osiąga od 20 do 50 cm wysokości.

Kwitnie bardzo obficie i długo – od końca sierpnia do października. Koszyczki są zebrane w wiechy. Kwiaty języczkowe mają barwę czerwoną, rożową, białą lub fioletową w różnych odcieniach, zaś kwiaty rurkowe są żółte bądź brązowe.

Aster krzaczasty wymaga gleby żyznej, próchniczej oraz słonecznego stanowiska. Lepiej rośnie i kwitnie na glebach żyznych, ale dobrze daje sobie radę również na uboższych podłożach (nie jest wybredny w stosunku do stanowiska).

Astry krzaczaste stosuje się na obwódki rabat bylinowych, na rabaty, żywopłoty oraz sadzi w grupach na trawnikach.

Rozmnaża się go przez podział roślin wiosną. Astry te można przesadzać z bryłą ziemi przez cały okres wegetacji. Sadzi się je w rozstawie 30 x 30 cm.

 

Modrzew japoński 'Diana'

Opis:

Modrzew japoński 'Diana' to duży krzew lub małe drzewko, charakteryzujące się silnie, faliście poskręcanymi pędami, szczególnie dobrze widocznymi w stanie bezlistnym, dlatego jest to roślina atrakcyjna także zimą. Rośnie wolno – roczny przyrost około 20 cm. Dorasta do 10–15 m wysokości (po 10 latach osiąga około 5 m wysokości).
Modrzew japoński 'Diana' ma nieregularną koronę. Igły są zielononiebieskie, lekko poskręcane, jesienią przebarwiają się na żółto, a na zimę opadają. Co roku obficie rodzi szyszki.
Modrzew japoński 'Diana' wymaga gleb żyznych i umiarkowanie wilgotnych, ale przepuszczalnych oraz stanowisk słonecznych. Podobnie jak wszystkie modrzewie można go przycinać – coroczne, wiosenne przycinanie pędów ogranicza wzrost rośliny oraz stymuluje ją do wytwarzania nowych, silnie poskręcanych pędów.
Ta odmiana modrzewia najlepiej wygląda sadzona pojedynczo w eksponowanych miejscach. Bezlistne pędy znajdują zastosowanie w bukieciarstwie (są wykorzystywane do suchych kompozycji).

 

Jak przezimować rośliny balkonowe?

Wiele roślin, które w sezonie zdobiły nasze balkony, niestety nie przezimuje na zewnątrz. Podpowiadamy jakie kwiaty balkonowe należy zabrać z balkonu przed zimą i jak je pielęgnować podczas przechowywania.

 

Zimowanie roślin balkonowych

W zasadzie niemal wszystkie byliny – od fuksji po pelargonię – przed nadejściem mrozów wymagają przeniesienia do pomieszczenia. Uprawa pojemnikowa rządzi się swoimi prawami i nawet całkowicie mrozoodporne (po posadzeniu w gruncie) gatunki, wymagają zabezpieczenia przed mrozem.
Miejscem przechowania roślin balkonowych może być budynek roboczy, strych lub jasna piwnica. Ważne, aby było tam chłodno (5–12 st.C) i widno. Wskazana jest jak największa ilość światła – wtedy okres regeneracji roślin po zimie będzie dużo krótszy. Niekiedy rośliny pomimo dobrych warunków mogą wymagać usunięcia wiosną wiotkich pędów.

Rośliny balkonowe: zabiegi pielęgnacyjne w czasie zimy

Co pewien czas (zwykle co 2–4 tygodnie) zimujące rośliny należy podlewać. Przez całą zimę nie wolno stosować nawożenia. Dodatkowo wiele gatunków, np. fuksje, pelargonie, plektrantusy, trzeba przyciąć. Zwykle pędy skraca się o 1/2 do 2/3 długości. Niektóre rośliny podczas zimowania tracą liście (np. bieluń, ołownik, figowiec). Jest to normalny proces – wiosną powinny wykształcić nowe.

Jak pielęgnować rośliny formowane uprawiane w pojemnikach. Poradnik

W sklepach ogrodniczych można kupić rośliny w pojemnikach uformowane w regularne bryły. Jak pielęgnować takie rośliny po zakupie?

 

 

 

Rośliny formowane w pojemnikach: cięcie

Rośliny iglaste tniemy najwyżej dwa razy w roku, wiosną, zanim rozpoczną wegetację, i w sierpniu, gdy ciemnieją nowe przyrosty. Krzewy liściaste tworzą wiele młodych pędów i jeżeli zamierzamy utrzymać istniejący kształt bryły, ścinamy prawie cały jednoroczny przyrost. Jeśli chcemy, żeby formowane rośliny były większe, skracamy młode pędy o 1/3. Rośliny możemy przycinać przez cały sezon, lecz nie później niż we wrześniu. Krzewinki takie jak lawenda, mirt, rozmaryn i hyzop można formować, tnąc je wiosną przed rozwojem młodych pędów lub późnym latem po kwitnieniu. To pozwoli utrzymać ładną gęstą bryłę, a nie pozbawi rośliny kwiatów.

Rośliny formowane w pojemnikach: podlewanie

Z powodu stosunkowo niewielkiej ilości ziemi, jaką mają rośliny pojemnikowe, wilgoć jest szybko pobierana przez ich korzenie, poza tym szybko paruje. Ubywającą wodę należy uzupełniać tak, by podłoże było zawsze lekko wilgotne. Nie można jednak dopuścić do zalewania korzeni. Donica powinna mieć w dnie otwory, a przed posadzeniem rośliny trzeba nasypać na dno warstwę 10-15 cm drenażu, na przykład żwiru.

Rośliny formowane w pojemnikach: nawożenie

Rośliny uprawiane w pojemnikach nie powinny rosnąć zbyt szybko, bo zaczną rozsadzać donicę lub marnieć, gdy korzenie stłoczą się w za małej przestrzeni. Dlatego zasilamy je nawozami wieloskładnikowymi lub specjalistycznymi przeznaczonymi do określonych gatunków roślin w ilości równej 1/2 lub 1/3 dawki zalecanej do nawożenia roślin w ogrodzie.

Rośliny formowane w pojemnikach: zimowanie

Rośliny formowane są mniej odporne niż rosnące naturalnie. Źle znoszą mróz i skoki temperatury, dlatego jeśli to możliwe, lepiej zabierać je na czas dużych mrozów do pomieszczeń, w których zimą temperatura nie spada poniżej 0 st.C i nie przekracza 5 st.C. W ten sposób trzeba postępować z mirtem i rozmarynem, które pochodzą z ciepłego klimatu.
Rośliny w pomieszczeniu należy regularnie podlewać, tak aby bryła korzeniowa nigdy nie przesychała. Rośliny pojemnikowe zimujące na zewnątrz trzeba zabezpieczyć przed mrozem. Donice należy dobrze otulić, na przykład matą słomianą, a gdy temperatura na dłużej spadnie poniżej -5°C, całe rośliny okryć włókniną. Ważne, aby ustawić donicę na płacie styropianu lub desce drewnianej, co odizoluje ją od zimnego podłoża. Warto też przykryć ziemię w donicy krążkiem włókniny. Istotne, a często zaniedbywane, jest podlewanie roślin pojemnikowych, szczególnie gdy grzeje słońce i szybciej odparowują one wodę. Jeśli wcześniej nie okryliśmy ich koron, warto je osłaniać od strony słońca włókniną lub jutą.

Opis:

Funkia 'Patriot' to odmiana wyhodowana przez J. Machen, Jr. (R) w 1991 roku, jako jeden ze sportów Hosty ‘Francee’. Tworzy wolno rosnące, ale dość zwarte kępy o wysokości 40cm i szerokości około 70-80cm. Blaszki liściowe są sercowate, o długości około 18 i szerokości 13 cm, o ciemnozielonych środkach i szerokim, postrzępionym, białym marginesie.
Kwiaty fioletowe, o paskowanych kielichach zakwitają na przełomie czerwca i lipca na 70 centymetrowych pędach kwiatostanowych.
Wiosną , podczas wypuszczania pierwszych liści – młode pędy maja barwę fioletową.
Najlepiej rośnie w cieniu lub w lekkim półcieniu, ostrzejsze słońce uszkadza jej białe brzegi liści.
Doskonała na rabaty i do barwnych zestawień roślinnych. Świetnie rozświetla cieniste zakątki ogrodu.
Rozmnaża się jedynie wegetatywnie przez podział rozrośniętych kęp jesienią lub wczesną wiosną.
Na skalę masową podstawowym sposobem rozmnażania funkii jest jedna z metod rozmnażania in vitro - mikrosadzonkowanie.

 

Wrzos pospolity 'Alexandra'

Opis:

Wrzos pospolity 'Alexandra' to krzewinka należąca do wrzosowatych. Odmiana wrzosu o kwiatach czerwono-różowych, kwitnie od sierpnia do listopada. Listki ciemnozielone.
Wysokość rośliny: 30 cm, szerokość: 40 cm. Wymaga kwaśnego podłoża.

Rośliny szybko rosnące czyli sposób na bujny ogród

Jakie rośliny należy posadzić, by pusty w chwili zakładania ogród jak najszybciej zachwycał bujną zielenią? Sposób na bujny ogród:

Przy nowo wybudowanym domu zwykle najpierw powstaje trawnik i przez następne lata dominuje nad otoczeniem. Tylko gdzieniegdzie widać na rabatach malutkie krzewy i drzewa półmetrowej wysokości. Takie otoczenie domu, choć zadbane, trudno nazwać ładnym. Można oczywiście posadzić duże drzewa i krzewy sprzedawane w pojemnikach, ale to spory wydatek. Lepiej więc sięgnąć po rośliny, które szybko urosną.
Na dużej działce można sadzić - jako osłonę i tło - szybko rosnące drzewa (osiągają one po 10 latach 5-6 m wysokości) i krzewy. Na mniejszej działce lepiej ograniczyć się tylko do krzewów lub wybrać odmiany drzew, które rosną wolno i nie osiągają znacznych rozmiarów.  Najszybszy efekt - już w roku posiania czy posadzenia - można osiągnąć wtedy, gdy zastosuje się wysokie i rozłożyste rośliny jednoroczne, dwuletnie lub byliny.

 

 

Wzbogacić kompozycję roślinami jednorocznymi

Wśród drzew i krzewów stanowiących szkielet kompozycji warto posadzić niewysokie ozdobne rośliny jednoroczne, dwuletnie oraz byliny i rośliny cebulowe. Dzięki nim co roku można zmieniać kompozycję wnętrz ogrodowych i ich nastrój. Rośliny mogą mieć kwiaty różnobarwne lub w jednej tonacji. Można dobrać je tak, by rozkwitały równocześnie lub by we wnętrzu ogrodowym kolorowe akcenty pojawiały się od wiosny do jesieni.

Ściana zieleni: żywopłoty i pnącza

Dla wielu posiadaczy ogrodów znaczną niedogodnością - zwłaszcza w pierwszych latach po założeniu ogrodu - jest brak poczucia kameralności. Aby odseparować się od otoczenia, można posadzić żywopłoty strzyżone lub lepiej naturalne (ponieważ się ich nie przycina, już po kilku latach tworzą zwartą i gęstą przesłonę) albo posadzić przy ogrodzeniu pnącza. Można też razem posadzić pnącza i szpaler krzewów na żywopłot i gdy krzewy odpowiednio urosną, pnącza wyciąć. Taka ściana zieleni stanowi doskonałe tło dla innych roślin. Rośliny szybko rosnące są także niezastąpione w sytuacjach, gdy trzeba zasłonić mało atrakcyjną część ogrodu albo jakiś brzydki element. Swobodnie rosnące krzewy, żywopłot, pnącza na kratce czy wysokie byliny doskonale pełnią funkcję parawanu.

Drzewa liściaste

• Ailant gruczołkowaty Ailanthus altissima - najlepiej rośnie na żyznych glebach, ale toleruje też słabe, lubi miejsca słoneczne i ciepłe. Ma dekoracyjne, duże, pierzaste liście.
• Brzoza Betula sp., topola Populus sp., wierzba Salix sp. - nadają się na duże działki jako osłona przed wiatrem i na tereny podmokłe, gdyż osuszają glebę. Dobrze rosną w słonecznych miejscach.
• Dąb czerwony Quercus rubra - dobrze rośnie na słabych glebach, w słonecznych miejscach. Jesienią przebarwia się na czerwono.
• Jesion pensylwański Fraxinus pennsylvanica - dobrze rośnie na wilgotnych glebach, które osusza, w miejscach słonecznych i półcieniu.
• Klon srebrzysty Acer saccharinum - rośnie najlepiej na glebach żyznych i w miejscach dobrze nasłonecznionych, tworzy szeroką, ładną koronę, ale ma łamliwe gałęzie.
• Oliwnik wąskolistny Elaeagnus angustifolia - dobrze rośnie w piaszczystej i suchej glebie w słonecznych miejscach. Tworzy rozłożystą koronę o kruchych konarach.
• Robinia, popularna akacja, Robinia pseudoacacia i sumak octowiec Rhus typhina – polecane na gleby przeciętne i słabe, nawet piaszczyste i kamieniste, oraz na słoneczne stanowiska. Mają piękne pokroje. Tworzą odrosty korzeniowe, zwłaszcza w miejscach skaleczenia korzeni. Gdy się rozrosną, trudno je wytępić.

Drzewa iglaste

• Jedlica Douglasa Pseudotsuga taxifolia - najlepiej rośnie w słonecznych miejscach, w żyznej i wilgotnej glebie, w środowisku o dużej wilgotności powietrza. Bardziej odporna na suszę jest odmiana sina Pseudotsuga taxifolia var. glauca.
• Metasekwoja chińska Metasequoia glyptostroboides - drzewo światłolubne, dobrze rośnie na żyznych glebach. Ma delikatne, miękkie igły, które przebarwiają się jesienią, a na zimę opadają.
• Modrzewie Larix sp. - dobrze rosną w słońcu, na żyznych glebach. Mają piękne pokroje, nadają się na żywopłoty strzyżone.
• Sosna wejmutka Pinus strobus - nie znosi suszy, dobrze rośnie na przeciętnych glebach w słonecznych miejscach. Ma bardzo dekoracyjne, delikatne igły.
• Świerk serbski Picea omorika - może rosnąć na niezbyt urodzajnych, suchych glebach, w słonecznych miejscach.
• Żywotnik olbrzymi Thuja plicata - rośnie szybko na glebach żyznych, w wilgotnym środowisku. Może rosnąć w półcieniu.

Krzewy

• Budleja Dawida Buddleia davidii, forsycja pośrednia Forsythia × intermedia, krzewuszka cudowna Weigela florida, żylistek szorstki Deutzia scabra - w okresie kwitnienia są bardzo dekoracyjne, nadają się na gleby żyzne i przeciętne, na słoneczne stanowiska. Źle znoszą długotrwały mróz.
• Dereń biały Cornus alba (pędy czerwone), dereń rozłogowy odmiana złotokora Cornus stolonifera ‘Flaviramea’ (pędy żółtozielone) - krzewy o barwnych pędach dekoracyjne zwłaszcza zimą, najlepiej rosną w żyznych glebach, w słonecznych miejscach.
• Irga błyszcząca Cotoneaster lucida - doskonała na formowane żywopłoty, liście jesienią pięknie się przebarwiają. Może być sadzona w każdej glebie, w miejscach słonecznych i półcieniu.
• Irga pomarszczona Cotoneaster bullata - dobrze rośnie w słońcu i półcieniu, na glebach przeciętnych lub słabych i suchych, a źle znosi wilgotne.
• Jaśminowce Philadelphus sp. - krzewy odporne na gorsze warunki siedliskowe, mogą rosnąć w półcieniu, w okresie kwitnienia obsypane białymi, pachnącymi kwiatami.
• Ligustr pospolity Ligustrum vulgare - ma małe wymagania, świetnie nadaje się na formowane żywopłoty. W łagodne zimy liście pozostają na krzewie.
• Perukowiec podolski Cotinus coggygria - dobrze rośnie na glebach wapiennych, w słonecznych miejscach. Bardzo dekoracyjny dzięki puszystym owocostanom. Ma odmiany o purpurowych liściach.
• Pęcherznica kalinolistna Physocarpus opulifolius, rozłożysty krzew, odmiana 'Luteus' ma żółte liście - dobrze rośnie w każdej glebie, w słońcu lub półcieniu, nadaje się na żywopłoty formowane.
• Porzeczka alpejska Ribes alpinum - mało wymagający krzew, może rosnąć w słońcu i cieniu, nadaje się na żywopłoty formowane.
• Róża dzika Rosa canina - mało wymagający, dość ekspansywny krzew (może tworzyć zarośla), ma dekoracyjne kwiaty i owoce pozostające na krzewach przez całą zimę.
• Róże pnące i wielkokwiatowe Rosa sp. - najpiękniej kwitnące krzewy. Wymagają żyznej gleby, stanowiska słonecznego i starannej pielęgnacji.
• Sorbaria jarzębolistna Sorbaria sorbifolia - nadaje się na gleby przeciętne lub żyzne i słoneczne miejsca. Tworzy odrosty korzeniowe - zaniedbana bardzo się rozrasta.